yaşam eğiktir

Düşlerimdeki ışıkla saçılırsın aydınlığa.. Bir doğum gerçekleşir, yıldızlardan kopan toz parçacıklarında bir hayat daha beden bulur..

Estikçe kum fırtınaları her bir kalbe saplanır acı tohumların, kanatır kanadıkça karışır bedenine balçıktan bir leke.. Hayat rüzgarı savurdukça bir o dağa bir bu dağa yalpalarım, soğuk terler tenimde paralanırken en çok kalbim sızlar hapis olunmuş kafesinde..

Gözlerim sislendi bana yabancı dillerde demlenen acı sözlerle, ellerin daha soğuktu değdiği yerlerde kanımı dondurdu bana biçtiğin anlamsız payelerle..Yaralı bir kuş gibi çırpındıkça yükseldim acımasızlık hanesinde çentiklenmiş kaf dağının ucuna.. Her çırpınışımda bir göz yaşım damladı kahrolmuş yüreklere.. Her baktığım mısra müsavi oldu dilinin terazisinde..

İçime işledi, terennümleri yankılandı kulaklarımın perdesinde.. Bugün doğum günüm yine yalnızların yalnızıyım, avazım çıksa da dinlerim bana vaaz ettiğin tüm sitemlerini. Ayazlarda üşürüm yine de anlarda çaresiz bırakmam ruhumu, ömrümün en hırçın deminde benliğime sapladığın hançeri bükerim zalimlerin habis bedenlerine..

Öfkelerim birikti umman oldu dehlizimde.. densizlik tav oldu yelkovanın işaret ettiği zamanlarda nedenini bilmediğim bir yavanlıkla.. Rayına oturduğunu sandığım hayatta rayından çıktı bir şeyler, öğütmeye başladı yine içimi, yoldan çıkmanın verdiği hışımla koskoca boşluklarda debelendiğimi anladım..

Bir güneş doğup ufkumda parıldadığında batışındaki tonları anımsarım.. Şafaklar tanyerini kovalarken ,doğar umut topu gibi güneşler, nur topu gibi yeni hayatlarla birlikte..

Ne kaldı elde! Hayat bu kadar basit bu kadar çıkmaz yoldur aslı astarında.. Dizlerini dimdik ayakta tutmaya çabalarken bu düşüşü hiç hesaba katmamıştır, bedenlerde gizlenen düşünceler..

Hayat başlarken iki yol vardır önünde; hoş bir seda bırakmak, yada umursamadan anlamsızlaşmak.. Bu yaşam döngüsünü büyüterek sana ileten önceki nesillerin terekesine minnetle bir şeyler katıp gelecek nesillere miras bırakır ve vedalaşırsın geçmişinle..

Yaşam bu kadar eğiktir büyüdükçe ufalacağın günleri hesaplar, doğarken ölümünün tohumunu ekersin devinen dünyaya.. Yürürken düşeceğini, sağlıklıyken hastalanacağını, gençken yaşlanacağını, sevenlerin varken yalnızlaşacağını bilirsin.. Terk edişler başlayınca yaşamı terk etmenin vakti geldiğinin idrakine varırsın..

Yaşam bu kadar eğiktir..