Aşkı haykıran kız!
Sevgiden soyutlanmış kuru cümleler doğurdun.
Soğuttun tenini tenime,
Elimden gelen buydu meleğim..
Dün gece gözlerimden hayalin süzüldü,
Isıtmak istedim üzüntümün hararetiyle..
Ama bitti!
Değişmezdin ya meleğim!
Yalanmış meğer sevgin..
Duygularıma eğer vurdun,
İçimde acının yarası kaldı.
Bir yarın yalan bir yarın hayal oldu..
Yarınlar bizimdi sevdiğim,
Ayrılık terennüm etmekten korkardık!
Soğukkanlı kestin kalbimin halatlarını..
Kanatların kapandı bana meleğim..
Gözlerin öfke çemberine döndü,
Dudakların kenetlenmiş öpmez olmuş..
Seven dilinden acı tütüyor artık!
Ölmez denen aşkımız uzanmış sevda kayığına,
Merhamet dolu göğsünde bir taş taşıyordun..
Hani dayanamazdın ayrılık buhranına,
İlgisizliğime sitem ederken bu sessizliğin neden!
Aklının hücrelerindeyken azledilmişim hafızandan
Sana ebediyen demiştim!
“iyi ki varsın” anahtarımızdı sevgimizin.
Bir enkazım artık sevginin küllerinden birikmiş,
Üşüyorum! dönsen ısıtmaz soğuk bedenin..
Gözlerin sekerat sarhoşluğuyla bakıyor artık!
O yeşil mercanlar sönmüştü kalbime..
Şimdi teninden buz gibi soğuk terler çarpıyor yüzüme.
Seni kalbimde büyüttüm meleğim.
Ağlasan göz yaşların düşer diye yere,
Üzülürdüm sevdiceğim.
Şimdi hıçkırıklar içinde boğuluyorken,
Sen de anıyor musun beni!
Koskoca bir aşk doğmuşken,
Gölgesinde boğuldun sen.
Sen artık sen değilsin!
Ben de artık bedenimde firari..
Belki yeniden filizlenir korkusuyla,
Kopardım tüm filizlenen kökleri..
İçim acıyor!
Taşıdığın ruhu sevmiştim..
O ruh gidince şimdi,
Boş duvarlar kaldı teninde.
Şimdi yalnızım.
Anlıyorsun değil mi?
Gidiyorum!
Birkaç damla gözyaşımı
Çok görme sevdiceğim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder