1. üniversite anıları
Nezihi hoca anlatıyor…
Bir gün arkadaşlar ile birlikte amfide hoca daha gelmeden toplanmıştık. Yine bir muziplik düşünüyorduk. Yakaladığımız sineklerin ayaklarına belirli uzunlukta ipler bağladık. Böylece ne yukarı uçabiliyor ne de kendilerini yere koyuveriyorlardı. Bu ipler sineklerin sabit yükseklikte uçarak hocamızın kürsüsünün üstünde dolaşmasını sağlıyordu. O sırada hoca içeri dalıverdi. Herkes yerine koşup oturdu. Hocamız yaşlıydı. Şöyle bir durdu ve baktı. Ve şunlar dökülüverdi ağzından:
-Vay anasına!.. elalem aya gidiyor bizim sinekler hala buralarda dolaşıyor!..
