5-13/02/2004
Dün nöbete gider kene (saat beş ile altı arası) ulem giderken merdivenden kaydım düştüm. Gelirken de burada kaydım düştüm. Gün harika başladı:) eğitim yaparken de komutan şınav vaziyeti al dedi. Ben de secdeye gider gibi ilk önce dizlerimi koydum sonra ellerimi. Bizim komutanlar oğlum namaza mı gidiyorsun len dedi. Gün sonunda da arama yapıldı. A’dan Z’ye mektuplara bile bakıldı. Nevaleyi arkadaşa verdim sağ olsun tecrübeliler. Burada insanlar garip. Bir gün şen şakrak bir gün de bunalım takılıyorlar. Hiç çekilmiyor nazları. Aman bana ne ya. Şurada kaldı 92 gün. Of ulem of. Hay bu bayrağı buraya dikenin:) Askerlik kısalacak diyorlar. Bomba patlatan patlatana.. Göreceğiz ne kadar doğruymuş! Erzurum, Trabzon gibi şehirlerde otantik yemek yeme yeri açmak istiyorum. İsmi şimdi aklıma geldi. İstanbul Kümbet Evler. Dekor deposu bulunacak ve dekorlar aylık değişimli olarak kullanılacak.
Aklıma bir arkadaşım geldi (Murat İ.). Bu adamla ilk günlerde muhabbet ediyorduk senli benli fakat isimleri sıklıkla unutuyorduk. Yine senli benli konuşurken bir ara ismimi unuttu. Bir anda samimiyet, resmi havaya girdi. Pardon sizin adınız Mustafa mıydı dedi! Gülme krizine girdik..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder