susmak

öyle bir haldesindir ki gönlünde isyanlar kopar, sesine kelimeler kifayet etmez, içinden söküp atamazsın taşan girdapları. döndükçe girdabın her halkası, yutup yüreğine saplar duyguları. kalakalırsın hayatın kuralsız, bel altı vuruşları karşısında. söylenecek her söz yüzsüzlük, susmak ise yüzle beraber astarını söküp alır edebin. tir tir titrerken bedenin yine susar gönül. aklını yırtarcasına zihninden çıkarsın muhataplarının, bu sefer akıttığı göz yaşlarına akislerin yansır sancısıyla..

halbuki bitmiştir yürekler durulmuştur, kurulmuştur düzenler, yeniler eklenmiştir hayata. unutulmuşlar hatıratına eklenmiş, sararmış bir fotoğrafın anlattıkları karşısında susarsın. canlandıkça hayaller ellerinden düşer tek tek maziye ait kareler..

yorulur yüreğin, yorulur sitemden, kabuk bağlar acılar karşısında.. el bağlayıp susar kaderin oynattığı en hazin hikayeye..

her şeyin anlamı mı olmalı! bazen de anlamsız gidişlerin arkasında gözyaşlarını biriktirip dökersin. gözün gibi baktığın, gözünde büyüttüğün tüm aşkların söndüğü anlarda susarsın..

her duyguna anlam yamamaya çalışanlar, her söylediğine şüpheci gözlerle bakanlar, her aşktan kendine paye biçenler, her şiirde kendini bulanlar, her hüzün selinde bir kulaçta ben atayım diyenler, her öfkede sana püskürenler bir kuyruk oluşturur bekler sırada. o sırada sen sadece susarsın. söylenecek sözlerin miadı dolmuş, gönüller dürülmüş, diller sessizlikle mühürlenmiş susuverir. Ve sen sadece susarsın..

sen vazgeçmesen hayat vazgeçer hepimizden bir gün alır karayel ruhlarımızı. hayatımızdaki tüm sevdiklerimiz birer birer bizi bırakırken bir darağacında boynumuza geçirilmiş urganla bakakalırız gidenlere.. Ve yine bir gün bizim de ipimiz çekilir, bu köhne hayattan çekip gideriz. Hayattayken susmasan bile ölüm sessizliği ile kefenlenir bedenin.

susuzluğunu çektiğin her duygunun seni boğduğu gecenin sessizliğini bozmamak adına susarsın. her susuş bir yarayı örter yüreklerde..