Yarının Umutları Çocuklar

(07/11/2005)
hani vardır ya minik eller kalem tutmaya yeltenirler de beceremezler bir şefkatli anne eli kavrar minicik omuzları.. ve yazmaya başlar kalpten dökülen ilk harfler ilk kelimeler ilk cümleler. ali topu at der, oyundur hayat onlar için hep. hep sıcak bir yuvadan bir çanta dolusu kitap, kalem, silgiyi sevgi ve umutla harmanlayıp yüreğine taktığı bir çift kanatla başka bir yuvaya uçarlar.. gözlerinde umutlar parlar. hepsi artık 7 yaşında bir doktor, mühendis, öğretmendir.. ve büyür, yeşerir meyve vermeye başlar o minicik dimağlarda şekillenir bazı gelecekler. ilk kravatını takar anne bak ben büyük adam oldum der sevinçle.. baba bak oğlun pek iyilerle, teşekkürle, takdirle geldi hani bisiklet sözün diye sitem eder minik yüreği.. sonra hayat alır onu hayalini kurduğu sahnenin tam ortasına koyar. ve artık o mühendistir, mütercimdir, müteahhittir.. mü'ler gider de gider.. ama misafir olduğunu unutturur tüm bu meslekler. ve bir fidan dikmek gelir aklına.. han vardır ya o şefkatten, ilgiden, sıcak yuvadan uzak olan minik bedenler. o minik bedene koskoca acıları, zorlukları yerleştirmiş kabuğunu yırtmak için ufacık kıvılcım bekleyen enerji dolu koca yürekli kardeşler.. bizden sadece eski bir kitap, bir tane kalem, defter bekler.. elleri buz gibi soğuklarda kalemi sarmalamak ister. yanakları pembe pembe körpecik ayaklarının üzerinde durmak ister. elini uzat ona.. elin uzaklarda ise sevgini, şefkatini göster ona.. onlar bizim yavrularımız onlar bizim umutlarımız onlar bizim geleceğimiz yarınlarda mutlu olacağınız bir şey yaptım demek istiyorsanız. buyurun umut kıvılcımını buradan yakın.. sevgiler..